Το Nafpaktos Voice, φιλοξενεί σήμερα την διαδικτυακή συνέντευξη του Προέδρου του Εργατικού Κέντρου Ναυπακτίας και Δωρίδας, Μένιου Χάρου. Ο Μένιος Χάρος παραθέτει τις σκέψεις του στις ερωτήσεις που του θέσαμε:
Αρχικά θα θέλαμε μια γενική τοποθέτησή σας σχετικά με την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας σήμερα.
Η χώρα πράγματι περνά μια δύσκολη περίοδο. Για την κατάσταση αυτή της χώρας όμως δεν ευθύνονται οι εργαζόμενοι, την κύρια ευθύνη την έχουν εκείνοι που διακυβέρνησαν την χώρα, διαχρονικά από την δημιουργία του Ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα, ιδιαίτερα δε μετά την περίοδο τους χούντας όταν η χώρα επέστρεψε στη δημοκρατική ομαλότητα.
Από την μια πλευρά η μαζική μετανάστευση εργατικών χεριών την δεκαετία του πενήντα, από την άλλη η αδυναμία των πολιτικών της χώρας να σχεδιάσουν πολιτικές, οδήγησαν κατά την γνώμη μου στην σημερινή κατάσταση. Οι έλληνες ως εργαζόμενοι όπου πήγαν διέπρεψαν, είτε ως επιστήμονες, είτε ως πολιτικοί, ακόμα και ως εργάτες! Παράδειγμα οι συντοπίτες μας που πήγαν στη Αμερική και όπου αλλού και πέτυχαν. Άρα λοιπόν δεν φταίνε οι κακοί έλληνες εργαζόμενοι αλλά ένα κακοδιοικούμενο πελατειακό κράτος του οποίου η μηχανή είναι υποταγμένη πλήρως στην κομματική και την εκάστοτε κυβερνητική εξουσία.
Μακρηγόρησα λίγο γιατί ήθελα να θέσω το πλαίσιο και να αποφύγω τις υπεραπλουστεύσεις των πολιτικών οι οποίοι για να αιτιολογήσουν την κατάντια αυτής της χώρας αφενός εκτοξεύουν κατηγορίες οι μεν για τους δε ή ομού συστήνουν επιτροπές σκανδάλων οι οποίες σπανίως βρίσκουν ενόχους, αφού έχουν φροντίσει νομοθετικά να σβήνονται τα ίχνη τους στις διαδρομές των of shore εταιρειών, και τα πολυδαίδαλα τραπεζικά δίκτυα. Παράλληλα δε, δεν παραλείπουν να κατηγορούν ως ενόχους τους εργαζόμενους, τους κακούς δημόσιους υπάλληλους, το κράτος κλπ. Ιδιαίτερα τώρα που η χρεωκοπία βρίσκεται ‘επί θύρες’ έγιναν ακόμα πιο κυνικοί και με βαρύτερους χαρακτηρισμούς σε βάρος των δυνάμεων της εργασίας. Προφανώς επιθυμούν να αποκρύψουν τις δικές τους ανεπάρκειες και ενοχές, να σώσουν τη δική τους τιμή, να συγκαλύψουν τις δικές τους εγκληματικές ευθύνες. Παράλληλα ξεδιάντροπα και χωρίς κανένα ενδοιασμό κάλεσαν ετσιθελικά πάλι τους φτωχό-πατριώτες να πληρώσουν το λογαριασμό εκείνων που έκλεψαν, έφαγαν, σπατάλησαν το κόπο και το μόχθο του λαού, και σαν αντίδωρο μας έδωσαν, γιατί φοβήθηκαν την οργή μας, ‘πτωχευτικό δίκαιο’ για τους εργαζόμενους το λαό, το γνωστό περί ρυθμίσεων οφειλών των πτωχών σε τράπεζες δηλαδή στεγαστικά Δάνεια κλπ. Από το κεφάλαιο δε ζήτησαν τίποτε, τουναντίον προικοδότησαν το τραπεζικό κεφάλαιο, οι δε τους εταίροι μας αισχροκερδούν σε βάρος μας δανείζοντας μας χρήματα που δανείζονται με επιτόκιο 1,5% με κοντά 6%, ενώ ως ακρίτες της Ευρώπης δε μας χρωστάνε τίποτα! Μόνο να μας πουλάνε όπλα! Και εμείς να λέμε ευχαριστώ! Έλεος πιά…
Επί της ουσίας τώρα, για να εξυπηρετηθεί το χρέος της χώρας δε βγαίνουν οι λογαριασμοί. Σήμερα ξέρουν όλοι ότι τα μέτρα είναι αδιέξοδα και δεν μπορούν να αποδώσουν χωρίς υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, με αρνητικούς ρυθμούς λοιπόν, με τις επιχειρήσεις να κλείνουν με την ανεργία να φουντώνει και να σκαρφαλώνει στο 20 ίσως και 25%, η φτώχεια να πνίγει όλο και περισσότερα νοικοκυριά, η φορομπηχτική εισπρακτική πολιτική σε βάρος των ακινήτων, οι αλλεπάλληλες περαιώσεις δεν αποτελούν πολιτικές διεξόδου από την κρίση, αλλά κατευθείαν όχι μόνο στην οικονομική χρεωκοπία της χώρας, αλλά και την κοινωνική μαζί με την εθνική μας ταπείνωση. Μοναδική μας ελπίδα, ίσως, προκειμένου το σύστημα να διαφυλάξει την τιμή του και την κυριαρχία του να συμμαζέψει λίγο τους επιμελέστερους του καπιταλιστικού συστήματος και έτσι τους λασκάρει το λουρί του μνημονίου και ίσως κατευθύνει και επενδυτικά κεφάλαια στους υποτελείς πλέον.
Θεωρείτε ότι υπάρχουν μεγάλα και κρυφά συμφέροντα πίσω από το πρόγραμμα που ακολουθεί η χώρα μας για έξοδο από την κρίση; Θεωρείτε, πιο συγκεκριμένα, ότι ένας από τους «κρυφούς» στόχους ήτα να αλωθούν τα εργασιακά κεκτημένα, και κατά συνέπεια να κερδίσει το κεφάλαιο;
Τα εργασιακά λεγόμενα κεκτημένα δεν ήταν ή δεν είναι τίποτε περισσότερα από κοινωνικές κατακτήσεις. Κεκτημένα τα βάφτισαν σκόπιμα όσοι ήθελαν να δημιουργήσουν κοινωνικό αυτοματισμό, δηλαδή να στρέψουν τους επιχειρηματίες εναντίον των εργαζομένων, και να τους αποσπάσουν την προσοχή από πολιτικές που όφειλαν να παράγουν για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα των παραγωγικών τάξεων. Ήταν ο εύκολος τρόπος. Ακόμα και πρόσφατα επέμεναν ορισμένοι εκπρόσωποι τους ότι έπεφτε ο τζίρος των πωλήσεων τους λόγω των απεργιών, μόλις σταμάτησαν οι κινητοποιήσεις, και αφού απέβαλαν και μερικά συμπλέγματα διαπίστωσαν ότι δεν έφταιγαν οι διαμαρτυρόμενοι απεργοί αλλά κυρίως η οικονομική δυσπραγία και η φτώχεια. Για ποια εργασιακά δικαιώματα να μιλήσουμε τώρα, εδώ μιλάμε για υποτέλεια πια, η τρόικα αποφασίζει και η κυβέρνηση εκτελεί, το κοινοβούλιο συστήνει επιτροπές διερεύνησης που δεν καταλήγουν πουθενά και ο λαός πληρώνει το μάρμαρο, γονατίζει στη κυριολεξία από τα βάρη. Τώρα γενικότερα συμφέροντα με την έννοια της κλοπής φυσικού πλούτου της χώρας με τον εκβιασμό του χρέους; Πιθανότατα υπάρχει. Ακούμε για πετρέλαιο, για χρυσό, για ουράνιο, για Α.Ο.Ζ (αυτόνομες οικονομικές ζώνες), κλπ, υποψιαζόμαστε, αλλά μέχρι εκεί, σας θυμίζω όμως τη σύμβαση για το κοίτασμα του Πρίνου με το πενιχρό 15% τα συμπεράσματα και οι συνειρμοί δικοί σας.
Πώς κρίνετε τις κινήσεις τόνωσης της αγοράς και της επιχειρηματικότητας; Κινούνται προς την σωστή κατεύθυνση ή υποβιβάζουν για ακόμα μια φορά κάθε προσπάθεια ανάκαμψης των μικρών εισοδημάτων;
Πρόκειται για ασπιρίνες σε καρκινοπαθή, αν η ασπιρίνη μπορεί να θεραπεύσει ένα βαριά άρρωστο, άλλο τόσο και τα μέτρα της κυβέρνησης μπορούν να βοηθήσουν. Η αγορά δεν τονώνεται με περικοπές, με μείωση ρευστότητας, τονώνεται με επάρκεια διαθέσιμου εισοδήματος που θα κατευθυνθεί σε καταναλωτική δαπάνη. Όλοι γνωρίζουμε τη θυμόσοφη ρήση του λαού μας, ‘έλλειψη χρημάτων, στάση εμπορίου’.
Πολλές φορές, ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας, θεωρεί ότι οι εκπρόσωποι των εργαζομένων, λειτουργούν ως «λαγοί» των κυβερνήσεων ή και των κομμάτων από τα οποία προέρχονται. Πώς πιστεύετε ότι μπορεί να αλλάξει η επικρατούσα αυτή αντίληψη και ποια η ευθύνη των εκλεγμένων αντιπροσώπων των εργαζομένων στα συνδικαλιστικά όργανα;
Δεν έχουν άδικο όσοι το λένε. Πολλοί εκπρόσωποι του συνδικαλιστικού κινήματος πάτησαν στην εντολή των εργαζομένων που έλαβαν για να υπερασπιστούν τα δικαιώματα τους και ανελίχθηκαν στην πολιτική ιεραρχία. Αυτό οι περισσότεροι πολίτες το θεωρούν μεμπτό για αυτό το λένε. Αυτό βέβαια συμβαίνει σε όλα τα κόμματα και κατά την γνώμη μου δεν είναι κακό. Κακό γίνεται όταν άλλα πιστεύεις και λες σαν εκπρόσωπος της εργατικής τάξης και άλλα λες και πράττεις σαν πολιτευτής, γραμματέας, πρόεδρος, βουλευτής, περιφερειάρχης, υπουργός ή ότι άλλο. Πρέπει οι άνθρωποι που έχουν ματώσει στη κοινωνία και τα προβλήματα της να διεκδικούν ρόλο στη πολιτική εξουσία. Δεν είναι αρκετό για παράδειγμα ένας επιστήμονας, γιατρός, δικηγόρος, μηχανικός χωρίς να έχω τίποτα βέβαια με τα επαγγέλματα να είναι ικανός και αποδεκτός από την κοινωνία και να μην είναι ικανός ο αγροτοσυνδικαλιστής, η ο συνδικαλιστής γενικότερα. Το πρόβλημα είναι τι κάνουν όταν καλούνται να παίξουν το νέο ρόλο.
Πιστεύετε ότι ο συνδικαλισμός περνά κρίση στην Ελλάδα; Θα έπρεπε να συνεχίσει να έχει κομματικό χαρακτήρα ή θα κρίνατε σκόπιμη μια αλλαγή σε αυτό το πλαίσιο λειτουργίας του συνδικαλιστικού χώρου;
Όλο το πολιτικό εποικοδόμημα της χώρας περνά βαθειά θεσμική κρίση σε όλα τα επίπεδα του. Επομένως και το συνδικαλιστικό κίνημα περνά βαθειά θα έλεγα κρίση. Τούτο κυρίως οφείλεται στο δομικό στοιχείο του καπιταλιστικού συστήματος, που είναι το εγώ, και όχι το εμείς, ή ακόμα το γνωστό ο ‘ο θάνατος σου, η ζωή μου’. Ο κομματικός χαρακτήρας του συνδικαλισμού με την έννοια του ότι κάνω, το κάνω για την εξυπηρέτηση του κόμματος είναι εγκληματικό, το να προσεταιρίζεσαι κόμματα ή και κόμμα με την έννοια των συμμάχων για την επίτευξη των στόχων είναι καταστατική επιταγή. Επίσης κανένας δε μπορεί να ισχυρισθεί ότι ο συνδικαλισμός δεν διαπερνιέται από ιδεολογικά και πολιτικά ρεύματα, ή ότι δεν τα επηρεάζει, η δεν τα αναδιαμορφώνει, αν το κάνει κάποιος αδικεί τον εαυτό του και την ιστορία των κινημάτων. Η γενικότερη κρίση που αναφέρομαι έχει να κάνει επίσης με την αλλαγή του βασικού αξιώματος της οικονομικής θεωρίας στις μέρες μας, δηλαδή κεφάλαιο, πρώτες ύλες, εργασία = παραγωγή πλούτου, σήμερα ο πλούτος παράγεται από τις αγορές…
Όσον αφορά στην περιοχή μας, τι στοιχεία υπάρχουν, αναφορικά με την επαγγελματική δραστηριότητα των τελευταίων 2 ετών; Υπάρχει σαφής εικόνα σχετικά με το ποσοστό των επιχειρήσεων οι οποίες έχουν βάλει λουκέτο , αλλά και με τον αριθμό των ανέργων του νομού μας;
Ο νομός μας είναι ένας από τους πιο πτωχούς νομούς της χώρας, άρα και η Ναύπακτος δεν εξαιρείται από το γενικότερο κανόνα. Οι περιπέτειες με το πολεοδομικό μας ζήτημα, εκτόξευσαν την ανεργία των οικοδόμων των μηχανικών και γενικά των εμπλεκομένων με την οικοδομή στα ύψη, οι ελάχιστες παραγωγικές μονάδες της περιοχής έκλεισαν μακραίνοντας τις λίστες των ανέργων, η ρευστότητα μειώθηκε, τα μαγαζιά κλείνουν καθημερινά. Τον ακριβή αριθμό δεν τον γνωρίζω.
Τέλος, ποιες είναι οι πρωτοβουλίες που προτίθεται να πάρετε εσείς και το εργατικό κέντρο, προκειμένου να διασφαλιστούν τα συμφέροντα των εργαζόμενων; Το πλάνο σας περιλαμβάνει κάποιες συγκεκριμένες δράσεις για τους δύσκολους μήνες που ακολουθούν;
Είχαμε το συνέδριο μας πρόσφατα. Πήραμε σημαντικές αποφάσεις και αναδείξαμε όλα τα ζητήματα που μας απασχολούν, στον πυρήνα της πάλης μας βρίσκονται: τα νεοφιλελεύθερα μέτρα λιτότητας και τις περικοπές μισθών και συντάξεων, η κατάργηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, η ανεργία των νέων, η υπεράσπιση των συλλογικών συμβάσεων.
Μαζί με τους τοπικούς και ευρύτερους θεσμικούς φορείς θα παλέψουμε για αναπτυξιακές πολιτικές που θα διευρύνουν την απασχόληση την κοινωνική συνοχή, την οικονομία, τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, την αναβάθμιση των ποιοτικών χαρακτηριστικών της εργατικής δύναμης, μέσω της συνεχιζόμενης επαγγελματικής κατάρτισης, την προστασία της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων και των συνταξιούχων, για δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες, ποιοτικές και προσιτές σε όλους τους πολίτες, την πάταξη της εισφοροδιαφυγής, της φοροκλοπής, της μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας, την υγιεινή και ασφάλεια στους εργασιακούς χώρους, το δημόσιο χαρακτήρα της υγείας, και της παιδείας, καθώς και την ποιοτική αναβάθμιση τους.
Αυτά όσον αφορά τα γενικότερα ζητήματα , για τα τοπικά μας ζητήματα θα συντονίσουμε τις δυνάμεις μας να ολοκληρωθεί σύντομα η ΙΟΝΙΑ ΟΔΟΣ, να αξιοποιηθούν οι περιοχές εξαιρετικού φυσικού κάλους που έχουμε πολλές, όπως, το Καστανοδάσος Άνω Χώρας, το Ελατοδάσος Αγίας Κυριακής, το Χάνι Λιόλιου του Βελανιδοδάσους Ρουπακίων, κ.α., να διεκδικήσουμε την κατασκευή Μαρίνας στη Ναύπακτο, την Αξιοποίηση και προβολή της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, ανάδειξη των ιστορικών και θρησκευτικών μνημείων όπως το Κάστρο της Ναυπάκτου και του Αντιρρίου, των αρχαιολογικών ευρημάτων της Βελβίνας, της Ιεράς Μονής Αμπελακιώτισσας και Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Βομβοκούς, των Γεφυριών Αρτιτίβας, Κεφαλογέφυρας και Ευηνολίμνης, για την Ίδρυση Μουσείου, την αξιοποίηση του εργοταξίου της γέφυρας στο Αντίρριο, την ανάπτυξη του Αθλητικών δραστηριοτήτων όπως, Καγιάκ στον Εύηνο, ποδηλασία κλπ, την στέγαση ΤΕΙ σε ιδιόκτητες εγκαταστάσεις και την ανάπτυξη και δεύτερου τμήματος, την Ίδρυση Πρωτοδικείου στη Ναύπακτο, επέκταση του σχεδίου πόλης, Ανατολικά και Δυτικά, αξιοποίηση του ΞΕΝΙΑ, Μείωση των Διοδίων της Γέφυρας «Χαρίλαος Τρικούπης» για τους κατοίκους της περιοχής, ανέγερση Εργατικών Κατοικιών, στελέχωση του ΙΚΑ, κλπ.
Με βαθειά γνώση των προβλημάτων, των δυνατοτήτων της περιοχής, αλλά και των δυσκολιών που υπάρχουν θα δώσουμε το καλλίτερο μας εαυτό να πετύχουμε, το οφείλουμε σε όσους μας ανέθεσαν το ρόλο αυτό, το οφείλουμε στη κοινωνία, το οφείλουμε στα παιδιά μας και τις επερχόμενες γενιές. Ανοικτοί στο διάλογο, τη καλώς νοούμενη συναίνεση, θα πετύχουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου